نقش منبع تغذیه (پاور) تامین انرژی مورد نیاز قطعات مختلف است. تهیه‌ پاور با توان پایین‌تر از انرژی مورد نیاز قطعات ممکن است تاثیر منفی بر عملکرد قطعات داشته و باعث کاهش عمر مفید قطعات شود. تامین انرژی قطعات کامپیوتر به دو صورت مستقیم و غیرمستقیم انجام می‌شود. در واقع هر قطعه‌ الکترونیکی که در کامپیوتر می بینید، برای تامین انرژی به برق نیاز دارد. در قسمت پشت پاور کولرمستر مدل COOLER MASTER G750M کانکتورهایی وجود دارد که می‌توان آن‌ها را به قطعاتی مانند مادربرد، هارد، درایو نوری و… متصل کرد؛ قطعاتی که به این صورت انرژی مورد نیاز خود را تامین می‌کنند را اصطلاحاً قطعاتی با تامین انرژی مستقیم می‌نامند. در این میان قطعاتی مانند رم کامپیوتر هستند که بطور غیرمستقیم انرژی مورد نیاز خود را تامین می‌کنند که با اتصال به اسلات حافظه انرژی مورد نیاز خود را دریافت می کند.

توان خروجی در پاورهای کامپیوتر بر اساس وات اعلام می‌شود. باید توجه داشته باشید که میزان توان خروجی اعلام شده توسط شرکت‌های تولیدکننده، حداکثر مقداری است که یک پاور می‌تواند ارائه دهد. یعنی یک پاور با توان خروجی فرضی ۷۵۰ وات می‌تواند در بهترین حالت این میزان توان را ارائه کند که با ارائه‌ی توضیحات در بخش‌های دیگر متوجه می بینیم که زیاد هم نمی‌توان روی این عدد به عنوان یک عامل مناسب حساب کرد. برای حساب کردن میزان توان خروجی سیستم ، بهترین روش جمع‌زدن میزان انرژی مورد نیاز هر قطعه است. این اطلاعات را می‌توان از صفحه‌ی محصول در سایت سازنده‌ی هر قطعه یا مراجعه به اطلاعات درج شده در جعبه‌ی محصول به دست آورد. حتما باید توجه کنید که همیشه میزان توان خروجی در پاور باید بیشتر از میزان انرژی جمع قطعات کامپیوتر باشد.

عدد اعلام شده در توان خروجی پاور تنها در زمان پیک مصرف است

باید به این موضوع توجه کرد که آیا طی یک یا دوسال آینده قصد ارتقاء سیستم فعلی و مخصوصا کارت گرافیک خود را دارید یا خیر؟ یکی از پرمصرف‌ترین قطعات در کامپیوترها کارت گرافیک است. وجود یک کارت گرافیک حرفه‌ای در سیستم می‌تواند بسیاری از محاسبات را تغییر دهد. مثلا اگر سیستم شما از کارت گرافیک مجزا استفاده نمی‌کند یا اصطلاحاً کارت گرافیک آن آنبرد (On Board) است، نیازی به تهیه پاوری با توان خروجی بالا نیست و با معمولی‌ترین مدل‌های موجود می‌توان انتخابی مناسب داشت.

هنگام تهیه‌ یک پاور معمولا یکی از واژه‌های ماژولار، نیمه ماژولار یا غیرماژولار مشاهده می شود. پاورهای غیرماژولار پاورهایی هستند که در قسمت پشت محصول تعداد زیادی کابل دارند که در انتهای خود دارای کانکتورهای مختلفی هستند. این پاورها معمولا قیمت مناسب‌تری نسبت به دو مدل دیگر دارند پس اگر برای تهیه‌ پاور مبتدی هستید یا از تجهیزات حرفه‌ای برای سیستم خود استفاده نمی‌کنید، این گروه از پاورها برای شما انتخاب مناسبی هستند.

در پاورهای ماژولار شاهد تعداد زیادی کانکتور در پشت محصول هستیم ولی هیچ کابلی از پشت محصول خارج نمی شود. در واقع شرکت سازنده کانکتورهایی را روی محصول قرار داده تا تنها از طریق کابل‌های ارائه‌شده در جعبه‌ی محصول اقدام به کابل‌کشی شود. این کار از شلوغی زیاد در کیس جلوگیری می کند. اما این نوع پاورها (پاورهای ماژولار) نسبت به مدل‌های غیرماژولار و نیمه ماژولار گران‌تر هستند. پاورهای نیمه ماژولار را می‌توان بین دو مدل ماژولار و غیرماژولار دانست. یعنی تعدادی کانکتور به اضافه‌ی یک کابل برق از پاور خارج خواهد شد.

پاورها می‌توانند کانکتورهای متفاوتی برای تامین انرژی مورد نیاز قطعات داشته باشند. یکی از مواردی که هنگام تهیه‌ی پاور باید به آن توجه ویژه کرد، کانکتورهای ارائه‌شده روی آن است. ممکن است که یک پاور دارای استاندارد 80 Plus Titanium با توان خروجی ۱۲۰۰ وات و از نوع ماژولار باشد ولی کانکتورهای مورد نیاز ما را نداشته باشد یا تعداد کانکتورها از میزان مورد نیاز ما کم‌تر باشد که این موضوع باعث می‌شود که انتخاب اشتباهی داشته باشیم. به همین دلیل هر کدام از کانکتورها به‌صورت جداگانه تشریح خواهند شد.

 کانکتور مادربرد 4+20 پین:

کانکتورهای مادربرد به سه گروه ۲۰پین، ۲۴پین و ۴+۲۰پین تقسیم می‌شوند که ممکن است یک پاور یکی از این موارد را داشته باشد. همان‌طور که از نام کانکتور پیداست، وظیفه‌ی آن تامین انرژی مورد نیاز مادربرد و قطعاتی است که به‌صورت غیرمستقیم انرژی خود را تامین می‌کنند. معمولا مادربردهای قدیمی از کانکتورهای ۲۰پین استفاده می‌کنند و مانیتورهای جدید از طریق کانکتور ۲۴پین برای تامین انرژی بهره می‌برند. بسیاری از شرکت‌های تولیدکننده‌ پاور برای تامین نیازهای کاربران از کانکتور ۴+۲۰پین بهره می‌برند. این کانکتور درواقع دارای ۲۰ پین است که ۴ پین به طورجداگانه به آن متصل می‌شود.

کانکتور 4 پین ATX:

در مادربردهای قدیمی و پایین‌رده علاوه‌بر کانکتورهای ۲۰پین یک کانکتور ۴پین ۱۲ولت برای تامین انرژی مورد نیاز قطعات وجود دارد. این کانکتور دارای ۲ پین با گوشه‌های گرد و ۲ پین با گوشه‌های زاویه‌دار است که با دو کابل مشکی و دو کابل زرد از پاور به مادربرد متصل می‌شوند.

کانکتور 4+4 پین و 8 پین E-ATX:

این دو کانکتور می‌توانند برای استفاده در کامپیوترهای سرور بسیار کاربردی باشند. برای تامین انرژی مازاد در پردازنده‌های مرکزی (CPU) نیاز به کانکتورهایی است که بتوانند به خوبی از پس تامین انرژی پردازنده‌ها برآیند. کانکتور ۴+۴پین و ۸پین E-ATX از نوع ۱۲ولت هستند که می‌توانند برای این منظور مورد استفاده قرار گیرند.

کانکتور ۸پین PCI-E و ۶پین PCI-E: کارت‌های گرافیک حرفه‌ای برای انجام پردازش‌های گرافیکی سنگین به انرژی بیشتری نسبت به میزان انرژی‌ای که از درگاه PCI-E دریافت می‌کنند، نیاز دارند. برای تامین این انرژی روی کارت‌های گرافیک حرفه‌ای رابط ۶پین و ۸پین در نظر گرفته می‌شود.

کانکتور ۲+۶پین PCI-E: کانکتورهای ۸پین PCI-E و ۶پین PCI-E، این کانکتور هم برای تامین انرژی کارت‌های گرافیک جدید استفاده می‌شود. شرکت‌های تولیدکننده‌ی پاور برای آنکه بتوانند از پاورهای سطح حرفه‌ای‌شان هم برای کارت‌های گرافیک ۶پین و هم کارت‌های گرافیک ۸پین مناسب باشند، از کانکتور ۲+۶پین که دارای ۶پین به صورت یکپارچه و ۲پین به‌صورت جدا که بهره می‌برند که امکان تبدیل کانکتور ۶پین به ۸پین دارد.

– کانکتور  ۱۵پین SATA و Molex: تجهیزاتی مانند هارد، درایونوری و … از طریق کانکتور ۱۵پین SATA انرژی مورد نیاز خود را برای فعالیت تامین می‌کنند. این تجهیزات قبلا از طریق کانکتور Molex انرژی خود را تامین می‌کردند. پاور کولرمستر هم دارای تعدادی از این کانکتور هست.

پاورها به‌صورت تک‌ریل و چندریل در بازار موجود هستند. در پاورهای تک‌ریل هر کدام از قطعات می‌توانند بدون در نظر گرفتن نوع کانکتور به میزان دلخواه از شدت جریان بهره ببرند. این موضوع باعث می‌شود که هیچ‌گاه تجهیزاتی مانند کارت گرافیک با کمبود انرژی مواجه نشوند. تک‌ریل بودن ممکن است مقدار زیادی جریان به یک قطعه وارد و باعث آسیب‌دیدن قطعات یا حتی سوختن آن‌ها شود.

در پاورهای چندریل برای جلوگیری از آسیب قطعات هر کدام از ریل‌ها محدود به ارائه‌ی مقدار مشخصی شدت جریان هستند. کاربر باید دانش لازم برای تخصیص هر قطعه با توجه به میزان انرژی مصرفی به ریل را داشته باشد.

باید موارد زیادی را برای تهیه‌ پاور درنظر گرفت و تنها توان خروجی پاور نمی‌تواند عامل انتخاب باشد. اصلی‌ترین مواردی که در تهیه‌ یک پاور مهم هستند، میتوان اینطور نام برد :

• توان خروجی با توجه به نیاز حال و آینده (ارتقاء سیستم)،
• میزان بازدهی با توجه به گواهینامه‌ی 80 Plus
• تنوع در کانکتورها و نوع ریل

در نظر نگرفتن هر کدام از این موارد باعث هزینه‌ زیاد کاربر برای تهیه‌ یک پاور در آینده‌ می شود.